ಕೊರತೆ ತುಂಬುವೆ ನಾ….

ಎಲ್ಲಾದರೂ ಇರು ನೀ
ನಿತ್ಯ ಸುಖದಲಿ ತೇಲು
ಗೆಲುವು ನಲಿವಾಗಿದ್ದರೆ
ಈ ಜಗವೇ ಮೇಲು

ಅದ ಹಂಚಿಕೊಳಲು ಬೇಕೆಷ್ಟು
ಸಖರ ಸಾಲು ಸಾಲು!
ಯಾರಿಗು ಬೇಡವಾಯಿತೆ
ನಿನ್ನ ದುಃಖದಲಿ ಪಾಲು ?

ಯಾರು ಇಲ್ಲವೆಂದು ನೀ
ಯೋಚಿಸಿ ಕೊರಗದಿರು
ನಾನಿರುವುದೇ ಇಲ್ಲಿ
ವಿಷಕಂಠನಾಗಲು !

ಇರುಳಲೊಂದು ದಿನ
ಇಳಿ ಮುಖದಿ ಕುಳಿತಾಗ
ಈ ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯನನು
ಮರೆಯಬೇಡ !

ಬೇಗುದಿಯೆ ಜೀವಾಳ
ಈ ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ
ಆದರೋ ನಿಜ ಒಲವು,
ನಲಿವಿನಾ ಮುಖವಾಡ !

ನಿನ್ನ ನೋವ ಮರೆಸಲು ಎಂದು
ಜೀವ ಕಾದಿಹುದಿಲ್ಲಿ
ದುಃಖ ಹಂಚಿಕೊಳಲು ಯಾವ
ಬಿಗುಮಾನ ಬೇಡ !

ಒಳಮನದ ಬೇಗುದಿಯ
ನುಂಗಿದಂತೆಯೇ ನಾನು
ಪರರ ನೋವನೂ ನುಂಗಿ
ನಲಿಸಲಿಹೆನಿಲ್ಲಿ ನೋಡಾ !<!–

–>
more–>